🔵 DEPRESYON TEŞHİSİ KONULDUĞU İÇİN NEDEN RAHATLADIM?
2019 sonbaharında bana majör depresif bozukluk teşhisi konduğunda, teşhisin kendisi her şeyden çok rahatlatıcı geldi. Sanırım çoğu insan bir doktordan böyle bir haber almayı bir rahatlama olarak tanımlamaz. Ancak, neredeyse hatırlayabildiğim kadarıyla böyle hissetmemin bir nedeni olduğunu ve önümde oturan tıp uzmanının yalnızca bu nedeni bilmekle kalmayıp aynı zamanda ayrıca bu konuda ne yapılabilir.
Bu yüzden teşhisim sırasında ağzından “majör depresif bozukluk: yüksek kaygı, düşük enerji” sözleri çıkınca adeta mutlu oldum. Yıllardır sessizce kendime sorduğum soruların yanıtlarını nihayet aldığımı bilmek beni mutlu etti. “Neden böyleyim?” ve “Başkalarını mutlu eden şeyler neden beni mutlu etmiyor?” Yıllardır sessizce çektiğim bir sorunun çözümü için çalışmaktan mutluyum. Belli ki hiç kimse majör bir depresif bozukluğu olduğunu öğrendiğinde gerçekten rahatlamış veya mutlu olmasa da, sonunda bunun bir adı olduğu için mutluydum ve rahatlamıştım.
Terapistim tarafından önerilen psikiyatristten teşhisimi almadan yaklaşık 4 ay önce konuşma terapisine başlamıştım. Geleneksel konuşma terapisini yararlı buldum ve hala buluyorum – depresyonumun tedavisinde değil, sadece günlük yaşamda – terapistim, sahip olduğum depresyon hakkında pek bir anlayışa sahip görünmüyordu. Savunmasında, çok az insan bunu gerçekten anlıyor. Ne olursa olsun, başlangıçta terapiye başladığım altta yatan sorunları, yani kaygı ve depresyonu tedavi etmek için başka bir şey yapmam gerektiğini biliyordum. Bu, beni teşhis koyan ve bir antidepresan reçete eden doktora yönlendirdiği zamandı.
Teşhisim utandığım bir şey değil. Bu, yalnızca depresyona değil, akıl sağlığı sorunlarına iliştirilen damgalamayı kırmaya katkıda bulunmaya yardımcı olabileceğimi umarak, yazılarımda açıkça bahsettiğim bir şey.
Tehlikede olan çok şey var ve sonuçları çok büyük, benim için kimin ne düşündüğüne bakmaksızın, ihtiyacınız olan yardımı ihtiyacınız olduğunda almanızın savunucusu olmam. Sevdiğim çok fazla insan, hem bilerek hem de istemeden kendi canına kıydı, sesimi çıkarmamanın olası sonuçlarının ne olduğunu bilememem için.
Teşhisim, akıl sağlığı yolculuğumun sadece başlangıcıydı. Hoş olmaktan uzak olsa da, benden önceki pek çok kişinin konuşmadığı veya yardım için uzanmadığı için katılma şansına sahip olduğum için minnettarım.
TERAPİSTİNİZLE İYİ BİR İLİŞKİ KURMAK [ T I K L A Y I N I Z ]
