Çocuk sahibi olmakta zorluk yaşıyorsak tavsiyede bulunabilecek sayısız insan var gibi görünüyor, ancak bundan önceki adımı keşfetmek gerçekten ilgimi çekiyor. ”

cevap:

”Çocuk sahibi olup olmamak aslında mantığınızı kullanarak vereceğiniz bir karar değil, daha çok duygusal ve içgüdüsel bir karar. Genleriniz “Üretin!” diye bağırıyorsa biyolojik olarak mümkünse genellikle istediklerini elde ederler.

Artık 66 yaşındayım ve kendimi bir anne olarak düşündüğümde kızımın benim dayanağım, en yakın akrabam, bir nevi yuvam olduğunu hissediyorum. O ve ben birbirimizden bağımsızız ama biz iyi arkadaşız ve ben ve babası öldüğünde onun en yakın akrabalarını kaybedeceğini ve kendi çocuğu olmasaydı hayaletimin onun için daha çok endişeleneceğini hayal ediyorum. Orada! Bu çok saçma! Ama bu benim mantıksız büyükannemin kara kara konuşması, neyse ki kızım kendi kararını verirken – senin mantıklı bir şekilde yaptığın gibi – bunu dikkate almayacak.

Belki de beni ve annelik konusundaki duygusallığımı dinlememek daha iyidir, ki bunu diğer taraftayken yapmak kolaydır ve sadece neşe demetimi, kilometre taşlarının coşkusunu ve harika yetişkin-yetişkin ilişkimi kucakladığımı hatırlayabilirim. onunla. Sadece golü hatırlayan ve maçın geri kalan 90 dakikasını unutan bir futbol taraftarı gibiyim.

 Ebeveynlik konusunda genellikle endişe verici ve yorucu olarak deneyimlenen pek çok şey vardır ve hayat, özgürlüğünün, kendiliğindenliğinin ve yetişkinlerin boş zamanlarının çoğunu kaybeder. Artık bazı cesur insanlar birbirlerini buldular ve ebeveyn olma konusundaki pişmanlık hikayelerini gizli bir şekilde paylaşmak için internette gruplar kurdular.

Mesela Facebook’ta “Çocuk sahibi olduğum için pişmanım” diye bir grup var. Belki böyle bir gruba bir göz atabilirsiniz. Kendinizi daha iyi tanımak için elbette terapiyi ( welldoing.org ) deneyin..

Eğer ikiniz de kara kara düşünmüyorsanız, eğer bu samimi bağı arzulamıyorsanız, o zaman üremeniz için hiçbir neden yoktur. Ebeveyn olmak 7/24 bir sorumluluktur, zihin ve bedenin kaçırılmasıdır, bazen kendi düşüncelerinize sahip olmak bile zor olabilir ve her nesilde endişelenecek daha çok şey var gibi görünüyor. Kitabımı okumayı deneyebilirsiniz: Anne-babanızın Okumasını İstediğiniz Kitap , ancak çocukların herhangi bir garantiyle gelmediğini unutmayın. Ancak kişisel pişmanlığım daha fazlasına sahip olmadığımdır. Ben de senin şu anda yaptığın gibi, biraz vakit ayırma konusunu düşünüyordum, ama o zamanlar durumumuz pek iyi değildi, işe geri dönmekten keyif alıyordum ve yapmamaya karar verdik. Yani saçımı yolup bu karara ağlamıyorum ama hafif pişmanlıklarım var. Keşke altı tane alsaydım. Ancak bunu yapsaydım, muhtemelen şu anda bunu yazıyor olmazdım çünkü kariyerime sahip olma ihtimalim daha düşüktü. Sadece bir hayatımız var ve onu en iyi şekilde nasıl geçireceğimize karar vermek, başka şeylere sahip olabilmek için bazı şeylerden fedakarlık etmek anlamına gelir.

Çoğu zaman, büyükanne ve büyükbabalar da dahil olmak üzere diğer ebeveynler çocuk sahibi olmanızı ve böylece onların kulübüne katılmanızı ister. Onlarla aynı seçimleri yaparsanız, yaptıkları seçimler konusunda kendilerini daha iyi hissedebilirler. O kulübe katılmak ister misin?

Bazıları için çocuk büyütmek kendi hayatlarının en anlamlı, harika amacını getiriyor ve ben de bu kategoride olduğumu hissediyorum. Geriye dönüp bakıldığında bu, yapmamış olmayı diledikleri bir fedakarlıktır. Ve geriye dönüp bakmak, şu anda sahip olamayacağınız bir şeydir. Neye karar verirseniz verin, farklı karar vermiş olmayı dileme riski vardır. Riskin kabul edilmesi gerekiyor.

Çocuksuz bir yaşam ya da ebeveyn olma yönündeki kişisel eğiliminizin her türlü kültürel ve toplumsal beklentilerin önünde gelmesi gerektiğini düşünüyorum. Eğilimlerinizi ve onların beklentilerini ayırmaya çalışın ve bunu yaparak gerçekten ne istediğinizi bulabilirsiniz. Terapi yardımcı olabilir, bunun üzerinde konuşmak yardımcı olabilir, diğer insanların olumlu ve olumsuz deneyimlerini daha iyi anlamak yardımcı olabilir. Bazen, kararsız ebeveynler, doğum kontrolünü birkaç kez “unuttukları” için sonunda ebeveyn olurlar. Bence insan bu şekilde “unuttuğunda”, bedenin senin adına karar veriyor. Bu ikilemi tamamen rasyonel bir şekilde düşünmek zor olabilir.