Buradaki fikir, “sünger” içinde kilitlenen şekerin önemli bir miktarının kolayca geçeceğidir.

   Arkasındaki startup BioLumen’in laboratuvar testlerine göre ürünün bir gramı altı gram şekeri emebiliyor. Sükroz (sofra şekeri), glikoz, fruktoz ve daha az ölçüde basit nişastaların tümü tutulabilir.

Poşetin içinde dört gramdan biraz fazla olduğu göz önüne alındığında, bunun – eğer işe yararsa – ikramımdaki şekeri güzelce etkisiz hale getirmesi ve bağırsaklarıma önyükleme için bir lif takviyesi vermesi gerektiğini hesapladım..

“Sağlığın bedelini ödemeden nasıl yemek yersiniz? Bir yol bulduğumuzu düşünüyoruz.. Ben poşetteki tozu suyla karıştırıp içiyorum.”

Şekerin tüketilmesinden önce değil, tüketildikten sonra etkisiz hale getirilmesiyle ilgilenen yeni ortaya çıkan şeker eliminasyon teknolojisine hoş geldiniz. 

Diyabet ve obezite oranları hızla artıyor ancak şeker tüketimini azaltmanın başlıca yolu olan şeker ikameleri  yetersiz kalıyor.

 Yiyeceklerin tadını ve dokusunu değiştirebilirler, bazılarının potansiyel güvenlik endişeleri vardır ve iyi ya da kötü, beynin ödül merkezini şeker gibi uyarmıyor gibi görünüyorlar ..

Şekeri ortadan kaldırma teknolojisi, şekeri daha sağlıklı ve daha az suçlu bir zevk haline getirirken aynı zamanda şekeri korumanın cezbedici olasılığını sunuyor. Çok uluslu gıda şirketi Kraft Heinz’in araştırma stratejisi lideri John Topinka, tüm gıda endüstrisinin bu tür bir teknolojiden faydalanabileceğini söylüyor.

2019’da piyasaya sürülen BioLumen, Kasım ayında Monch Monch’u ek olarak ABD pazarına sundu ( genelde yetersiz düzenleme olduğu düşünülen bir alan ).

Her bir granül – aslında kendi mikro süngeri – bitki selülozudur (çözünmez lif), bu selülozun köşeleri ve çatlakları, şekeri emmek için hazırlanan şirketin tescilli hidrojelleri (çözünür lif) ile emprenye edilmiştir.

Günde iki poşet için ayda 150 dolardan (120 £) perakende satış yapılıyor, henüz kitlelere hitap etmiyor. Ancak BioLumen’in uzun vadeli planı, bunu gıda üreticilerinin ürünlerine dahil edecekleri bir bileşen olarak satmaktır.

 ABD’de halihazırda “genel olarak güvenli olarak kabul edilen” (GRAS) unvanını almış durumda ve şirket şu anda onu nasıl daha ucuz hale getirebileceği üzerinde çalışıyor.

BioLumen’in baş tıbbi sorumlusu ve diğer kurucu ortağı , San Francisco’daki Kaliforniya Üniversitesi’nden fahri pediatri profesörü olan Robert Lustig’dir ve çok fazla şeker yemenin sağlık açısından tehlikeleri konusunda farkındalığı artırmak için çok şey yapmıştır.

Bana, insanlar üzerinde yapılan üç haftalık küçük bir denemeden elde edilen, ürünle birlikte kan şekeri artışında ve insülin tepkisinde azalma olduğunu ortaya koyan yayınlanmamış verileri gösteriyor; ancak bunu doğrulamak için daha büyük, daha uzun bir denemeye ihtiyaç duyulacağını da söylüyor; dışkı çalışmalarıyla birlikte. gerçekte dışarı çıkan şekerin oranı (şeker yüklü süngerin bir kısmı bağırsaklarımdan geçerken kaçınılmaz olarak çiğnenecektir). BioLumen poşetin kurabiyemdeki şekeri yok edeceğini henüz kesin olarak söyleyemiyor.

–    Lustig:

“Umut bu olurdu ve onu bu şekilde tasarlamaya çalıştık, ancak test etmemiz gerekiyor”

Aşekerli pandispanya tek yaklaşım değildir. Diğerleri farklı bir yol izliyor: şekeri bağırsakta liflere dönüştürmek. Bu, doğal sindirim enzimlerimizin kapasitesinin ötesinde bir başarıdır, ancak yiyeceklere özenle seçilmiş diğer enzimlerin küçük miktarlarının dahil edilmesiyle başarılabilir. (Enzimler moleküllerin oluşumunu veya parçalanmasını katalize eden proteinlerdir.)

Harvard’ın Wyss Biyolojik İlham Veren Mühendislik Enstitüsü’ndeki araştırmacılar, Kraft Heinz ile işbirliği içinde, bitkilerde doğal olarak bulunan, şekeri liflere dönüştüren (bitkilerin sapları için ihtiyaç duyduğu) bir enzimi alan ve onu özel, yenilebilir, tescilli bir kaplamayla kapsülleyen bir yöntem geliştirdiler .

Kendisi elyaftan yapılmış olan kaplama, gıda ürününde rafta iken enzimin aktif olmasını engeller.

Enzim midede kaplı olarak kalır, ancak bağırsağın daha az asidik koşullarında kaplama genişler ve enzimin gıdadaki şeker üzerinde çalışmaya başlamasını sağlar. Bir tür inulosukraz olan enzim, şekeri daha basit bileşenlerine (glikoz ve fruktoz) böler ve fruktozu birbirine bağlayarak vücut tarafından sindirilemeyen veya emilmeyen ancak bağırsak mikrobiyomuna fayda sağlayan çözünebilir bir lif olan inülini üretir.

Enzim, çoğunlukla vücut tarafından emilmeye hazır olan glikozla büyük ölçüde ilgilenmez. Ancak Wyss’in iş geliştirme direktörü Samuel Inverso, kaplamanın güzelliğinin, glikozu elyafa dönüştüren bir enzimin de potansiyel olarak kapsüllenebilmesi olduğunu söylüyor.

Wyss şu anda teknolojiyi daha fazla test etmeyi ve gıda içerikleri için düzenleyici süreçten geçirmeyi planlayan bir girişime lisans veriyor ve 2026’da ABD’deki üreticiler tarafından dahil edilmeye başlanması umuduyla.

 –   Tim Spector:

Wyss’e enzimatik bir rota izleme konusunda katılanlardan biri de , bu ay Inulox’tan yeniden markalanan Birleşik Krallık’taki startup Zya’dır . Wyss’ten farklı, başka bir doğal inulosukrazın geliştirilmiş versiyonu olan Convero adını verdiği tescilli bir ürünü var. Zya, bu maddenin bağırsakta şekeri liflere dönüştürmede özellikle iyi olduğunu keşfetti (genomu düzenlenmiş bir mikroorganizma kullanılarak üretilmiştir). Kuruduğunda raftaki gıdada etkisiz kalır, bu nedenle herhangi bir kaplamaya gerek yoktur.

Zya’nın kurucu ortağı ve CEO’su Josh Sauer, simüle edilmiş bağırsak modellerinin şekerin yaklaşık %30’unu liflere dönüştürdüğünü gösterdiğini söylüyor. Yine enzimin inüline dönüşüm için asıl hedeflediği şey fruktozdur. Sauer, bunun insanlar için geçerli olması halinde anlamlı bir etki yaratmaya ve gıda endüstrisinin yeni bir iddiada bulunmasına olanak sağlamaya yetecek bir dönüşüm olduğunu söylüyor. Domuzlarda doğal enzimin ön denemesinden elde edilen ilk sonuçlar (zarar görmediler) umut verici görünüyor. Geliştirilmiş versiyonla insan çalışmalarının yanı sıra daha fazla domuz çalışması planlanıyor.

Wyss enzimi gibi, sadece küçük bir miktar gereklidir, bu da büyük bir yeniden formüle edilmeye gerek kalmadan mevcut gıda ürünlerine dahil edilmesini kolaylaştıracaktır. Sauer, bunun maliyet avantajı yaratacağını ancak çok fazla olmayacağını söylüyor. Zya da 2026’da ticarileşme için bir gıda bileşeni olarak ABD düzenleyici onayını zamanında almayı umuyor. Aynı zamanda Avrupa ve Birleşik Krallık’ta da onay almaya çalışacak.

Sauer, şirketin sağlıkla ilgili herhangi bir iddiada bulunmaya çalışmadığını vurguladı; daha ziyade, ürününün diyetlerimizde azaltmamız gerektiğini bildiğimiz şekeri, artırmamız gerektiğini bildiğimiz liflere dönüştüreceğine dair işlevsel bir iddiayı kanıtlamaya çalışıyor. “Daha iyi sindirileceğini bilerek şekerin tadını çıkarabilirsiniz” diyor.

Action on Sugar adlı yardım kuruluşunun başkanı ve Londra Queen Mary Üniversitesi’nin Wolfson Nüfus Sağlığı Enstitüsü’nde profesör olan Graham MacGregor, bu yeni girişimler şekerin vücuda girdiğinde etkisini azaltmaya yardımcı olsa da daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğunu söylüyor . “[Buna, bu tür ürünlerin hem güvenliğini hem de potansiyel faydalarını inceleyen, dikkatlice değerlendirilmiş klinik araştırmalar dahildir” diyor.

Peki bu tür teknolojiler şeker sorunumuza yardımcı olacak mı, yoksa kötü beslenmeye izin mi verecek?

King’s College London’da bağırsak mikrobiyomu üzerine çalışan profesör ve kişisel beslenme şirketi Zoe’nin kurucu ortağı Tim Spector , ikincisinden korkuyor.

 –   Tim Spector:

 “Şekeri ortadan kaldıran bu ürünler, eğer işe yararsa, muhtemelen insanları büyük ölçüde yararsız yiyecekler yemeye teşvik edecek” diyor. Yüksek yağ seviyelerinden emülgatörlere kadar, şekerin ötesinde gıdalarımızın zararlı olabileceği ve bu teknoloji tarafından ele alınmayan pek çok başka yol olduğunu da ekliyor. “Bütün gıdaları tüketmeye odaklanmak ve ultra işlenmiş ürün alımımızı azaltmak herkesin önceliği olmalıdır” diyor.

Şekeri ortadan kaldırma teknolojisinin savunucuları pragmatizmle karşı çıkıyor. Gerçek şu ki şekeri bırakmak zordur ve tatlı ikramlar yakın zamanda ortadan kaybolmayacak.

–   Lustig:

“Alabileceğimiz tüm araçlara ihtiyacımız var”