• Duygusal ve psikolojik istismar yıllarca fark edilmeden kalabilir.
• Birçok mağdur, bu davranışların kendi ailelerinde hoş görüldüğü için istismarın belirtilerini fark edemez.
• Aile travması yaşayan bazı kişiler, yetişkin ilişkilerinde istismarı mazur gösterme veya inkar etme gibi bir başa çıkma becerisi geliştirirler.

• “Buraya nasıl düştüm ben?” diye kendi kendime sordum, sanki cevap bulutlarda yazılıymış gibi gökyüzüne bakarak, eski partnerime karşı açtığım üçüncü koruma emrinin sonucunu bekleyerek adliye binasının önünde oturuyordum.

COVID-19 karantinasının ilk günleriydi , insanlar kapıları açmaktan, kalem paylaşmaktan, hatta birbirlerinin yanında durmaktan bile korkuyorlardı. Ama benim korkum virüs değildi. Korkum başka bir şeyden kaynaklanıyordu: 

• Beni terk ettiğim için intikam almaya kararlı eski partnerimin her gün yaptığı tehditler .

Bu iç konuşma, mağduru suçlama biçiminde başlamadı (her ne kadar aile içi şiddet mağduru olan herkes size muhtemelen zamanının bir kısmını kendini suçlamayla geçirdiğini söylese de). Bunun yerine, kendimi bu sağlıksız (ve şimdi hatta istismarcı) ilişkiler döngüsüne nasıl soktuğumu anlamak için çaresizdim.

•  Hem utanç hem de hayal kırıklığı hissettiğimi, bende temelden yanlış bir şey olup olmadığını veya sadece şanssız olup olmadığımı merak ettiğimi hatırlıyorum.

İstismar, en azından başlangıçta, çoğu zaman belirgin değildir.

• Birçok insan istismarı bariz bir şey olarak hayal eder: bağırmak, vurmak veya çok açık kontrol biçimleri sergilemek. Ancak istismar her zaman fiziksel darbeler veya hakaretler anlamına gelmez – en azından başlangıçta. 

Genellikle ilk başta ince olabilir, bu da dışarıdan fark edilmesini zorlaştırabilir. Özellikle duygusal ve psikolojik istismar , hatta istismara maruz kalan kişi tarafından bile yıllarca fark edilmeyebilir.

Birçok mağdurun, istismarın belirtilerini çoğu zaman fark etmediğini görüyorum; bunun nedeni genellikle bu davranışların kendi ailelerinde mazur görülmüş olması olabilir. Benim de dahil olduğum birçok mağdur için inkâr , bir hayatta kalma biçimi haline geliyor.

İşte birçok hayatta kalanın geçmiş deneyimleri nedeniyle ilişkilerde gözden kaçırdığı beş uyarı işareti:

1. Aşırı sevgi bombardımanı . Başlangıçta aşırı iltifat, hediye ve sevgi göstermek romantik gelebilir. Çocuklukta ihmal veya terk edilme yaşamış biri için , romantik sevginin yoğunluğunu hissetmek, kısa bir an için bile olsa, çocuklukta alamadıklarımızın telafisi gibi gelebilir. Danışanlarıma her zaman aşık olmanın heyecan verici olması gerektiğini, ancak bunaltıcı ve hızlı ilerliyorsa, kontrol sağlamak ve bağımlılık yaratmak için bir taktik olabileceğini söylerim. Çok erken dönemde sonsuz aşk ilan etmek gibi biraz abartılı görünen şeylere dikkat edin.
2. Koruma kılıfına bürünmüş izolasyon. Danışanlarımın çoğu “Sadece seni kendime istiyorum” veya “Sadece seni korumak istiyorum!” gibi ifadeler duyduklarını bildiriyor. Ve ilk başta bu, özellikle çocukken sevgi veya koruma görmediyseniz, tatlı gelebilir. Ancak partneriniz arkadaşlarınızla, ailenizle veya dış destek sistemlerinizle vakit geçirmenizi engelliyorsa, bu bir uyarı işaretidir. Bu, sizi onlara karşı kışkırtmak için başkalarını kötülemek için de geçerlidir.
3. Suçluluk duygunuzu ve kendinizi suçlamanızı körüklemek . Seçimlerinizi manipüle etmek için suçluluk duygusunu kullanmak, “Beni sevseydin, şunu yapmazdın…” gibi şeyler söylemek veya onların duygusal iyilik halinden sizi sorumlu hissettirmek, travmatik ailelerden gelen ve zaten çocukluklarından kalma utanç ve kendini suçlama duygularıyla dolu olan kişiler üzerinde etkili olan yaygın bir kontrol biçimidir. Eğer bir ebeveyn veya bakıcı tarafından suçluluk duygusuyla yönlendirilerek büyüdüyseniz , bu durum bir partnerden geldiğinde normal görünebilir.
4. Başkalarına kötü davranmak. Kendi ilişkimde bunun yaşandığını hatırlıyorum ve “Ama bana asla böyle yapmazlar” diye düşünmüştüm. Keşke bunu bir uyarı işareti olarak fark etseydim . Eğer başkalarına kötü davranıyorlarsa, size de aynısını yapmaları muhtemeldir; özellikle bir ayrılıktan sonra veya onları üzdüğünüzde.
5. Sınır ihlalleri. İşlevsiz bir ailede büyümek, genellikle sağlıksız veya belirsiz sınırlarla büyümek anlamına gelir . Zamanla bu o kadar normalleşebilir ki, aynı kalıpların yetişkin ilişkilerimizde ortaya çıktığını fark etmeyiz. Bu durum ince bir şekilde başlayabilir; biri mesajlarınızı okur, davetsiz gelir veya kararınızı sorgular ve tüm bunları “ilgilenme” olarak gösterir. Bu davranışın içinde büyüdüyseniz, tanıdık gelebilir, bu da onu istismarın erken bir belirtisi olarak tanımayı çok daha zorlaştırır.