Çocuklarda kronik bir hastalık geliştiğinde ebeveynlerin ve çocukların bilmesi gerekenler

Kronik bir hastalık, yönetilebilen ancak iyileştirilemeyen tıbbi bir durumdur.

Yeni bir teşhisin fiziksel yönlerini öğrenmek ve bunları dahil etmek zorlayıcı olabilirken, duygusal zorluklarla başa çıkmak, bir hastalığın fiziksel yönlerini kabul etmekten daha zor olabilir.

Yeni teşhis bir gıda alerjisi , astım, diyabet veya kanser teşhisi olabilir .

Çocukların bununla başa çıkmalarına yardımcı olmak için ebeveynlerinin veya velilerinin yardımına ihtiyaçları vardır ve ebeveynlerin de sıklıkla yardıma ihtiyacı vardır. Anneler ve babalar genellikle çocuklarından daha fazla üzülürler ve mücadele çocuklarını da etkileyebilir.

Tıbbi bir teşhisin çocuğu nasıl etkilediği

Yeni bir tıbbi tanı konulan bir çocuk, kendisini “farklı”, bir sınırlaması olan biri olarak görmeye başlar.

Karşılaştıkları en yaygın ruh sağlığı sorunları kaygı ve depresyondur.

Kronik tıbbi hastalıklar ve bunların yol açtığı duygusal yük şunları bozabilir:

  • Okul: Çocuğunuz farklı sürelerde okula gidemeyebilir veya evde eğitim görmesi gerekebilir.
  • Ders dışı etkinlikler: Çocuk, tanı öncesi düzeyde veya hiç katılamayabilir.
  • Arkadaşlıklar: Bazı tür kısıtlamalara sahip çocuklar, akranlarından izole edilmiş hissedebilirler.
  • Sosyal aktiviteler: Gıda alerjileri veya ilaç rejimi gibi bazı durumlar partileri, pijama partilerini veya diğer aktiviteleri etkileyebilir.
  • Normal psikososyal gelişim: Erken yaşta tanı konulması, ergenlik dönemindeki normal işlevlerin (örneğin anne-babadan ayrılma) gerçekleştirilmesine engel olabilir.

Çocuklar dışlanmış veya farklı hissetmek istemezler .

Bu kesintiler, özellikle önemli gelişim zamanlarında, davranış sorunlarına, kaygıya ve depresyona yol açabilir.

Tüm çocuklar duygusal mücadelelerle karşılaşmaz, özellikle de etraflarındaki insanlar onları güvende ve emniyette hissettiriyorsa.

Çocukların daha fazla mücadele etmesine neden olabilecek şeylerden biri daha büyük olmaktır.

Ergenler çok küçük çocuklardan daha fazla endişelenirler.

Hastalık veya tedavi komplikasyonları yaşamak veya vücutlarına tehdit gibi görünen şeylerle karşılaşmak (örneğin, ameliyat) bir çocuğun ruh sağlığı sorunları riskini artırır .

Çocuklar ayrıca ebeveynleri mücadele ettiğinde daha fazla mücadele ederler.

 

Ebeveynler nasıl yardımcı olabilir?

Ebeveynlerin çocuklarını yeni bir tıbbi durumun zorluklarından korumak ve bunun hakkında konuşmaktan kaçınmak istemeleri doğaldır. Ancak bunun hakkında gelişimsel olarak uygun bir düzeyde konuşmamak, çocuğun daha kaygılı olmasına neden olur.

Bir ebeveyn çocuğuyla ne kadar paylaşacağından emin değilse, bir tıp uzmanından rehberlik alabilir. Çocuğun tanısıyla ilgili bilgi paylaşımı, çocuğa yardımcı olmak için ne yapıldığına dair bir açıklamayla birlikte yapılmalıdır.

.

Doktor kadına çocuğu için reçete veriyor
Anneler ve babalar, yeni bir tıbbi teşhis karşısında çoğu zaman çocuklarından daha fazla üzülürler ve bu mücadele çocuklarını da etkileyebilir. 

Peki ya daha büyük çocuklar?

Çocuklar büyüdükçe tedavileri üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmak isterler ancak daha az uyumlu olabilirler.

12 ila 18 yaş arası çocuklar daha fazla özerklik isterler. Aile içi çatışmalar ortaya çıkabilir. Ebeveynler ergeni tıbbi karar alma süreçlerine mümkün olduğunca dahil etmeli, böylece ergen kendi durumunun yönetimi üzerinde bir miktar kontrole sahipmiş gibi hissedebilir.

Ebeveynler, ergenlik çağındaki çocuklarının davranışlarına ilişkin beklentileri konusunda net ve tutarlı olmalıdır. Daha büyük çocuklarla ilaç ve yönetim sözleşmeleri yapmak faydalı olabilir.

Mümkün olduğunca, hastalıksız bir çocukla yapacağınız gibi, ödev ve ev işlerine yardım etme gibi şeyler de dahil olmak üzere aynı davranış beklentilerini ve sınırlarını belirleyin. Kardeşlere aynı şekilde davranmaya çalışın. Tıbbi teşhisi olan bir çocuk, yaşamanın sorumluluklarından kaçınmak için “serbest geçiş” hakkına sahip değildir. Yapıyı korumak önemlidir.

Çocuğunuzun daha profesyonel yardıma ihtiyacı olduğunu nasıl anlarsınız?

İşte 3-10 yaş arası çocuklarda dikkat edilmesi gereken bazı uyarı işaretleri:

  • Sağlıklarını sürekli düşünüyorlar
  • Diğer aile üyelerinin sağlığı konusunda endişe duymak
  • Endişe yüzünden uyku bozuldu
  • Hastalıklarından dolayı kendilerini suçlamak
  • Baş ağrısı veya mide ağrısı gibi tıbbi durumlarıyla ilgili olmayan fiziksel semptomlar yaşıyorlar
  • Okulda düzeni bozmak

Ergenler arasında stres daha çok depresyona veya ilişkilerde bozulmaya benzer.

Bu uyarı işaretleri şunları içerebilir:

  • Sosyal sorunlar
  • Akranlardan çekilme ve çatışma
  • Her zamanki aktivitelerden zevk alamama
  • Notlarda değişiklik
  • Umutsuzluk

Çocukları hastalandığında ebeveynler zorlanabilir

Çocuklar uzun vadeli bir tıbbi teşhis aldığında ebeveynlerin çocuklardan daha fazla etkilenmesi alışılmadık bir durum değildir. Ne yazık ki bu, bir çocuk için uyum sağlamayı ve yönetmeyi daha zor hale getirebilir.

Çocuklar ebeveynlerin huzursuz olduğunu hisseder ve bu onları da üzebilir. Bir ebeveyn çocuğunun çok kırılgan veya tehlikede olduğunu düşünürse, çocuk kendini o şekilde görmeye başlayabilir ve bu da çocuğun dayanıklılığını azaltabilir. Ebeveynler sınır koymada zorluk çekebilir ve bu da çocuklarının hareket etmesine yol açabilir. Öz bakım şarttır!

Ebeveyn olarak kendinize bakım yapmak için şu 10 ipucunu göz önünde bulundurun:

  1. Önyargılı fikirleri bir kenara bırakın.  Kişisel bakımın lüks, pahalı veya zaman alıcı olması gerekmez. Bazen sıcak bir duş almak veya bir arkadaşınızı aramaktır.
  2. Bir hobi edinin.  Çocuk sahibi olmadan önce sevdiğiniz aktiviteleri, daha küçük dozlarda da olsa, yeniden keşfedin veya yeni bir şeye başlayın.
  3. Vücudunuzu hareket ettirin.  Egzersiz, diğer sağlık yararlarının yanı sıra iyi hissettiren endorfinleri serbest bırakır. Spor salonuna gidemiyor musunuz? Kısa bir yürüyüş veya evde yoga dersi deneyin.
  4. Nefesinizi yönlendirin.  Derin nefes almak, nerede olursanız olun veya etrafınızda neler olup bittiğinin bir önemi olmaksızın, stresli zamanlarda kendinizi toparlamanıza yardımcı olabilir.
  5. Bir bebek bakıcısı bul. Biraz uzaklaşmayı hak ediyorsun!
  6. Topluluğunuza güvenin.  Her şeyi tek başınıza yapmak zorunda değilsiniz. Birisi yardım teklif ettiğinde, bunu kabul edin.
  7. Diğer yetişkinlerle vakit geçirin.  Çocuklarınız harika, ancak yine de işiniz, siyaset veya yeni Taylor Swift albümü hakkında konuşma şansına ihtiyacınız var.
  8. Minnettarlık pratiği geliştirin.  Minnettar olduğunuz şeylere odaklanmak bakış açınızı değiştirmenize, zihniyetinizi değiştirmenize ve ruh sağlığınızı iyileştirmenize yardımcı olabilir.
  9. Uyu.  İyi dinlenmiş olduğunda, daha iyi bir versiyonun olursun ve daha iyi bir ebeveyn de olursun.
  10. Profesyonel yardım isteyin.  Bir terapist, kendinizi öncelik listenize geri koymanıza yardımcı olabilir.

 

About The Author

Bir Cevap Yazın